четвртак, 16. новембар 2006.

Шпијунка Великобратић

Има у српском језику чудних парова. Тако сам у првој младости препоручивао сестри да нађе каквог попа за будућег мужа. Ништа лепше, ништа лакше него постати попадија. Једна турбо фолк „шансона" објашњава свету како жене воле официре. Ништа ефикасније, ништа монденскије него постати официрка. Поп – попадија, официр – официрка, шпијун – шпијунка! Како последњих година држава упорно подстиче потказивање у име борбе против мита и корупције, постати супруга каковог шпијуна аматера или професионалца је чак од друштвеног угледа. Балкански комунистички шпијуни су морали да се крију, eнглески и они Нушићеви се јавно показују у сваком селу. Пре октобарске револуције смо обични луркали кроз шпинјунку да би видели долазе ли нам звани или незвани. Данас је поглед на шпијунку као снобовски чин више… Лоше нам се или добро пише? Што је глобално село веће, то шпијунка има више среће.